Στον σύγχρονο επιχειρηματικό κόσμο, η τεχνητή νοημοσύνη έχει αναδειχθεί ως ο νέος πυλώνας λήψης αποφάσεων. Από predictive analytics μέχρι αυτοματοποιημένες συστάσεις, οι μηχανές φαίνεται να εξελίσσονται σε στρατηγικούς συνεργάτες. Ωστόσο, παρά την ακαριαία επεξεργασία δεδομένων και τη μαθηματική ακρίβεια, οι καλύτερες αποφάσεις δεν παίρνονται από αλγορίθμους, αλλά από ανθρώπους που διαθέτουν την ικανότητα να βλέπουν πέρα από τα δεδομένα. Η στρατηγική, τελικά, δεν είναι υπολογισμός. Είναι κρίση. Είναι ενσυναίσθηση. Είναι διορατικότητα απέναντι στο μελλούμενο.
Ο «ανθρώπινος αλγόριθμος» δεν έχει βήματα εκτέλεσης. Βασίζεται στην εμπειρία, στις αξίες, στην ικανότητα να αντιλαμβάνεται κανείς το άρρητο. Όταν η Netflix αποφάσισε να στραφεί στο streaming, τα δεδομένα δεν μπορούσαν να προβλέψουν την απογείωση της online ψυχαγωγίας. Όταν η Apple πόνταρε στο iPhone, τα customer surveys «έδειχναν» ότι οι χρήστες ήθελαν απλά καλύτερα πληκτρολόγια. Η στρατηγική τους δεν υπάκουσε στα στατιστικά, αλλά στο ένστικτο για μια μελλοντική πραγματικότητα που δεν υπήρχε ακόμη. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αναγνωρίσει μοτίβα, αλλά όχι να οραματιστεί κάτι που δεν υπήρξε.
Σε περιβάλλοντα υψηλής αβεβαιότητας, η πληροφορία είναι σπασμένη, ασύμμετρη, συχνά θορυβώδης. Ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει τη λεπτή γραμμή μεταξύ ενός weak signal και μιας λανθασμένης ένδειξης. Οι ηγέτες που μετατρέπουν τον θόρυβο σε insight δημιουργούν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που δεν χωρούν σε datasets. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στρατηγική της Tesla. Πριν οι προβλέψεις αγοράς συνηγορήσουν υπέρ των ηλεκτρικών οχημάτων, η επιλογή για πλήρη επένδυση στη βιώσιμη αυτοκίνηση ήταν περισσότερο μια εκτίμηση, παρά αποτέλεσμα αλγοριθμικής υπολογιστικής.
Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να εκτιμήσει την ψυχολογία των stakeholders. Δεν μπορεί να κατανοήσει τα ενστικτώδη κίνητρα του καταναλωτή, τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες ή τη δυναμική ισχύος που χαρακτηρίζει κοινωνικά συστήματα. Η στρατηγική πολλές φορές απαιτεί πολιτική. Ηγεσία. Αποφάσεις που έρχονται σε σύγκρουση με όσα «λένε τα δεδομένα». Το competitive edge του ανθρώπινου αλγορίθμου βρίσκεται στη δυνατότητα να συνθέτει πληροφορίες οικονομικού, τεχνικού και ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα σε μια ενιαία πράξη κρίσης.
Η νέα πραγματικότητα δεν απαιτεί να επιλέξουμε ανάμεσα στον άνθρωπο και την τεχνολογία. Απαιτεί συνεργασία. Οι μηχανές να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, δηλαδή ανάλυση, επεξεργασία, πρόβλεψη, και οι άνθρωποι να ασχοληθούν με όσα καμία μηχανή δεν μπορεί να αντιληφθεί, δηλαδή το νόημα πίσω από τα δεδομένα, την ευκαιρία που δεν έχει ακόμη μετρηθεί, την αξία που δεν έχει ακόμη κωδικοποιηθεί. Ο ηγέτης του μέλλοντος δεν είναι αυτός που αντικαθιστά τους ανθρώπους με αλγορίθμους, αλλά αυτός που κάνει τους ανθρώπους να λειτουργούν ως οι πιο εξελιγμένοι αλγόριθμοι.
Σε έναν κόσμο όπου οι επιχειρήσεις μετατρέπονται σε datasets, η στρατηγική παραμένει βαθύτατα ανθρώπινη. Γιατί η πραγματική καινοτομία δεν γεννιέται από την ανάλυση του παρελθόντος. Γεννιέται από εκείνους που έχουν το θάρρος να φανταστούν ένα μέλλον που δεν χωράει ακόμα σε μοντέλα.
Βιβλιογραφία
- Davenport, T. (2018). The AI Advantage.
- McAfee, A., & Brynjolfsson, E. (2017). Machine, Platform, Crowd.
- Mintzberg, H. (1994). The Rise and Fall of Strategic Planning.
- Sinek, S. (2009). Start With Why.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου