Σύμφωνα με την έρευνα των Gren και Lindman (2020), ο ρόλος του Scrum Master δεν είναι πλέον περιορισμένος στον συντονισμό ή την απομάκρυνση εμποδίων· μετατρέπεται σε καταλύτη μάθησης, ενδοομαδικής ενδυνάμωσης και καλλιέργειας ενός περιβάλλοντος ασφάλειας. Στις ομάδες που μελετήθηκαν, ο Scrum Master ενσυνείδητα αποσύρεται σταδιακά, ενθαρρύνοντας τα μέλη να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να λειτουργούν με αυτονομία. Το μοντέλο αυτό παραπέμπει στη θεωρία της «ηγεσίας υπηρεσίας» (servant leadership), όπου η δύναμη του ηγέτη μετριέται από την ικανότητά του να καθοδηγεί διακριτικά και όχι να ελέγχει.
Η μελέτη των Gregory et al. εστιάζει στη διαδικασία ένταξης νέων μελών σε Agile ομάδες. Αναγνωρίζεται ότι η κλασική διαδικασία “onboarding” δεν επαρκεί. Οι ερευνητές προτείνουν μια προσέγγιση «κοινωνικής μάθησης», όπου οι νεοεισερχόμενοι μαθαίνουν με τη συμμετοχή τους στην καθημερινή πρακτική της ομάδας, μέσω pair programming, shadowing και συνεχούς ανατροφοδότησης. Αυτό που προκύπτει δεν είναι απλώς τεχνική επάρκεια, αλλά βαθύτερη κατανόηση των άγραφων κανόνων που διέπουν την ομάδα – μια μορφή «σιωπηλής γνώσης» κρίσιμη για την επιτυχία.
Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα είναι η υιοθέτηση της Agile μεθοδολογίας στο πλαίσιο ενός πανεπιστημιακού μεταπτυχιακού προγράμματος πληροφορικής, όπου οι φοιτητές οργανώνονται σε ομάδες με εβδομαδιαία sprint reviews και retrospectives. Οι φοιτητές αναλαμβάνουν εκ περιτροπής τον ρόλο του Scrum Master, ενώ αξιολογούνται όχι μόνο για το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και για τη διαδικασία συνεργασίας, ανατροφοδότησης και μάθησης. Το εγχείρημα καλλιεργεί όχι μόνο δεξιότητες, αλλά και ηγετική ωριμότητα.
Όπως αποτυπώνεται σε αρκετές μελέτες του συνεδρίου XP 2020, η επιτυχία των Agile ομάδων εξαρτάται λιγότερο από το ποσοστό τεχνικής τελειότητας και περισσότερο από τον βαθμό κοινής ευθυγράμμισης, διαφάνειας και εμπιστοσύνης. Η Agile ηγεσία δεν είναι θεσμική, αλλά πολιτισμική. Δεν είναι θέση, αλλά ρόλος — και συχνά, ρόλος που διαμοιράζεται.
Στον πυρήνα της, η Agile φιλοσοφία δεν ζητά από τους οργανισμούς να είναι απλώς πιο ευέλικτοι, αλλά να είναι συλλογικά σοφότεροι. Να μαθαίνουν, να αναστοχάζονται και να εξελίσσονται οργανικά, μέσα από διαρκή διάλογο και πειραματισμό. Αυτή είναι και η ουσία της οργανωσιακής νοημοσύνης που προβάλλεται μέσα από τα πορίσματα του XP 2020.
Βιβλιογραφία
- Gren, L., & Lindman, M. (2020). Team Maturity and Leadership Role Transition in Agile Teams. In Agile Processes in Software Engineering and Extreme Programming – XP 2020, Springer.
- Gregory, P., Sharp, H., Barroca, L., & Taylor, K. (2020). Onboarding in Agile Teams: Practices and Challenges. In XP 2020 Proceedings, Springer.
- Spiegler, S., Heinecke, C., & Heinecke, A. (2020). Distributed Agile Teams: Practices, Challenges and Cultural Dimensions. In XP 2020, Springer.
- Edmondson, M. (2020). Agile Leadership in a Volatile World. Thomas Edison State University.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου