Τόσο τα πρωτόκολλα ανταγωνισμού, όσο και τα πρωτόκολλα αποφυγής σύγκρουσης έχουν τις δικές τους αδυναμίες. Κάτω από συνθήκες χαμηλής κίνησης τα πρωτόκολλα ανταγωνισμού είναι αποδοτικότερα λόγω της χαμηλής καθυστέρησης που προβλέπουν. Ωστόσο όσο αυξάνεται το φορτίο, τόσο περιορίζεται η αποδοτικότητα εξαιτίας των συγκρούσεων, λόγω ταυτόχρονης μετάδοσης σταθμών. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει για τα πρωτόκολλα αποφυγής συγκρούσεων. Σε χαμηλή κίνηση εισαγάγουν υψηλή καθυστέρηση και άρα επιτυγχάνουν χαμηλή αποδοτικότητα, η οποία όμως αυξάνεται σε συνθήκες υψηλής κίνησης.
Ακριβώς αυτές οι διαπιστώσεις έστρεψαν την προσπάθεια στην εκπόνηση αλγορίθμων, οι οποίοι να συνδυάζουν τα πλεονεκτήματα τόσο των ανταγωνιστικών όσο και των πρωτοκόλλων αποφυγής συγκρούσεων. Αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής είναι η δημιουργία των πρωτοκόλλων "περιορισμένου ανταγωνισμού" (limited contention protocols).
Σε γενικές γραμμές τα πρωτόκολλα αυτά κατανέμουν τους σταθμούς σε ομάδες. Επίσης θεσπίζονται χρονικές σχισμές (τόσες όσες οι ομάδες των σταθμών). Κατά την διάρκεια της σχισμής 0 μόνο οι σταθμοί της ομάδας 0 έχουν δικαίωμα να μεταδώσουν. Αν κάποιος απ' αυτούς επιτύχει, αποκτά τον δίαυλο και μεταδίδει το πλαίσιο του. Αν η σχισμή μείνει αχρησιμοποίητη ή συμβεί κάποια σύγκρουση, τότε τα μέλη της επόμενης ομάδας ανταγωνίζονται για την αντίστοιχη σχισμή και ούτω καθ' εξής.
Βιβλιογραφία
- Tanenbaum A.;(2000);Δίκτυα υπολογιστών; Εκδόσεις Παπασωτηρίου; pp316-318
- Wilbur S.;();Networks and distributed systems; Software Engineer's Reference Book; pp 53/7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου