Χορηγίες - Η σύγχρονη χορηγία

Το 1^ο Διεθνές συνέδριο με αντικείμενο εργασιών “Ο σύγχρονος χορηγός και οι τέχνες”  που έγινε στην Αθήνα το 1990, έδωσε τον ορισμό της χορηγίας ως εξής: Με την λέξη χορηγία νοείτε η χρηματοδότηση και στήριξη μη κερδοσκοπικών οργανισμών ή και δραστηριοτήτων κοινωνικού περιεχομένου από ιδιωτικές επιχειρήσεις, με αποκλειστικό αντιστάθμισμα την πίστωση των χορηγών με κοινωνική ευποιία, εμπεριέχουσα μεταφορά πόρων, από τον ιδιωτικό στον δημόσιο – κοινωνικό τομέα.

Στη χορηγία διακρίνουμε τρία μέρη που παίζουν σημαντικό ρόλο στην λειτουργία της (Κουτούπης Θ. 2005), δηλαδή:

• Το έργο / ενέργεια που επιλέγεται για την υλοποίηση της χορηγίας 
• Τον  χορηγό, δηλαδή τον φορέα που θα προσφέρει του οικονομικούς πόρους για να υλοποιηθεί το έργο
• Τον χορηγούμενο, που σχεδιάζει και πραγματοποιεί το έργο.

Η χορηγία αναφέρεται στην ανάληψη – από επιχείρηση ή οργανισμό – μέρους ή όλου του κόστους ενός ευρέως φάσματος εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων, όπως συνεδρίων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ειδικών εκθέσεων, θεατρικών έργων, συναυλιών, φεστιβάλ μουσικής, υποστήριξης θεάτρων, μουσείων, ορχηστρών, εξερευνητικών αποστολών, αθλητικών διοργανώσεων (Ολυμπιακοί αγώνων, Champions League, Formula I, Mudial, στίβος κ.ά). Το αντάλλαγμα στην προσφερόμενη υποστήριξη είναι η προβολή του οργανισμού - της επιχείρησης και του προϊόντος κατά την διάρκεια αυτών των εκδηλώσεων. (Ζώτος Γ. 2008)

Είναι γεγονός ότι οι επιχειρήσεις έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι αρκετό να είναι έντιμοι εταιρικοί πολίτες. Ξέρουν ότι αποτελεί πλέον όρο για την επιβίωση και την πρόοδο τους, αλλά και καθήκον τους, το να είναι καλοί πολίτες. Να συμμετέχουν δηλαδή ενεργά και να συμβάλλουν θετικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, καταβάλλοντας τακτικά και αδιάλειπτα το κοινωνικό τους ενοίκιο προς την κοινότητα μέσα στην οποία υπάρχουν, δρουν και αναπτύσσονται. Με την έννοια αυτή η χορηγία αποτελεί επένδυση στην κοινωνική εταιρική προσωπικότητα της επιχείρησης. (Παπαλεξανδρή Ν, 2001).

Σύμφωνα με τα παραπάνω γίνεται φανερός ο κοινωνικός χαρακτήρας της χορηγίας. Οι χορηγοί δηλαδή, δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα άλλο, εκτός από την αναγνώριση της κοινής γνώμης για την κοινωνική τους προσφορά.

Η σύγχρονη χορηγία λοιπόν δεν είναι δωρεά, ούτε φιλανθρωπία, ούτε ευεργεσία. Και οι τρεις αυτές χειρονομίες είναι μονομερείς, αλτρουιστικές πράξεις – κυρίως σε ατομικό και πολύ λιγότερο σε εταιρικό επίπεδο – από τις οποίες ο δωρητής δεν περιμένει – ή δεν έπρεπε να περιμένει τίποτα άλλο, εκτός από την εσωτερική, ηθική ικανοποίηση του. Η χορηγία δεν είναι επίσης επιχορήγηση. Η επιχορήγηση, στην σημερινή έννοια της ενέχει κατά κανόνα το στοιχείο της νομοθετημένης υποχρέωσης, κυρίως μέσα στο πλαίσιο των κρατικών προϋπολογισμών.

Βιβλιγραφία

1. Κουτούπης Θαλής; (2005); Πρακτικός οδηγός για τους χορηγούς και τους αποδέκτες χορηγιών;. Εκδόσεις Σάκουλα, Αθήνα
2. Ζώτος Χ. Γιώργος; (2008) Διαφήμιση – σχεδιασμός, ανάπτυξη, αποτελεσματικότητα.  University Studio Press; Θεσσαλονίκη
3. Παπαλεξανδρή Ν.; (2001); Δημόσεις Σχέσεις – Η λειτουργία της επικοινωνίας στη σύγχρονη επιχείρηση;.Εκδόσεις Μπένου; Αθήνα